Hinn 27. febrúar 1928 varð hörmulegt sjóslys þegar togarinn Jón forseti strandaði út af Stafnesi. Fimmtán skipverjar drukknuðu en tíu komust af. Voru þá hugir almennings opnir fyrir því að koma ekkjum og föðurlausum börnum til hjálpar. Hinn 20. apríl 1928 komu 22 konur, fulltrúar frá 10 kvenfélögum, saman á fund að Kirkjutorgi 4 í Reykjavík og var Mæðrastyrksnefndin stofnuð á þeim fundi. Laufey Valdimarsdóttir var kjörin formaður og sama vor opnaði nefndin skrifstofu í húsi Guðspekifélagsins í Reykjavík.

Eitt fyrsta verkefni nefndarinnar var að vinna að því að allar einstæðar mæður, ekkjur, ógiftar og fráskildar, fengju rétt til að fá greidd meðlög með börnum sínum. Jafnframt var unnið að því að þær fengju mæðralaun sem nægðu til að tryggja afkomu heimilanna.

Árið 1939 var nefndin endurskipulögð og gerð að sjálfstæðri stofnun. Er nefndin nú í dag samstarfsverkefni 6 félaga sem eru:  Hvítabandið, Hvöt, Félag Sjálstæðiskvenna, Félag háskólakvenna, Framsókn, Alþýðuflokkur og Thorvaldsensfélagið.

Saga Mæðrastyrksnefndar Reykjavíkur er saga um baráttu fyrir réttlátri og mannúðlegri félagsmálalöggjöf. Starf nefndarinnar hefur haft mikil áhrif, jafnt á almenningsálitið sem og á löggjöfina og framkvæmd laganna. Starf nefndarinnar hefur breyst í áranna rás og í takt við tímann. Stöðugt fjölgar heimsóknum þeirra sem leita til nefndarinnar. Það eru ekki lengur aðeins einstæðar mæður, við hafa bæst karlmenn, bæði einstæðir og með forsjá barna, en einnig er áberandi hve öryrkjum og eldri borgurum hefur fjölgað á síðustu árum.